Ervaringen in de praktijk
“Het IK-BEN-boek is beknopter dan andere boeken met of ellenlange verhalen of nietszeggende bijschriften en daardoor veel beter inzetbaar.”
~ Carin Gaemers, dochter en auteur van het manifest 'Scherp op Ouderenzorg' i.s.m. Hugo Borst
• • • • • • • • • • • • •
Mantelzorgers
• • • • • • • • • • • • •
“Het ik-ben-boek kan familieleden of medewerkers goed van dienst zijn…
Op welke wijze?
Het kan soms moeilijk zijn een gesprek te voeren met iemand met dementie. Met het IK-BEN-boek kun je op een geweldige manier contact maken. Door er samen in te kijken komen er vaak herinneringen boven waar hij of zij enthousiast over gaat vertellen, zodat je hier samen fijn verder over kunt praten.
Bij mijn man is het IK-BEN-boek succesvol gebleken. Probeert u het ook?” (apr. 2017)
~ Reny Tiemstra, echtgenote
• • • • • • • • • • • • •
“Korte levensverhalen waren voor zowel familie als de zorg een heel handig instrument om rustmomenten in het vaak warrige leven van mam te brengen.” (mrt. 2017)
~ Ria Tuenter, dochter en auteur van "Mam raakt kwijt"
• • • • • • • • • • • • •
“ ‘Handelingsverlegenheid’. Daar heb ik als bezoeker soms last van. Het IK-BEN-boek biedt dan uitkomst. Als ze de foto’s ziet, is mijn moeder direct geïnteresseerd.”
~ Suzanne, dochter
• • • • • • • • • • • • •
“We zijn eindelijk bezig met het IK-BEN-boek voor mijn vader. En het is leuk joh! De zus van mijn vader, onze tante, vertelde prachtige verhalen die ik en mijn zus helemaal niet kenden.”
~ Jos Lindhout, zoon
• • • • • • • • • • • • •
“Het was moeilijk om mijn moeder Adri, die na een zeer intensieve periode thuis werd opgenomen, in het verzorgingshuis Julianastaete achter te laten. Zij kon zich toen al niet meer zo goed verwoorden. De verzorgenden kenden haar gewoonten en interesses immers niet. Wij hebben toen een zeer uitgebreid verslag geschreven om er zo een beetje voor te zorgen dat zorgers het zouden kunnen weten.
Later is het boek met foto's gemaakt. Het is voor mij een boek van herinneringen aan mooie momenten die ik door de intensieve laatste jaren ook een beetje vergeten was.
Het boek heb ik al heel vaak gezien. Maar telkens word ik blij als ze bijvoorbeeld bij een kinderfoto van mijn zus zegt "Dát is er een van mij". Of als ze bij het zien van een foto van mijn vader zegt "Dat is mijn goede helft!" Bij het zien van dezelfde foto's is er steeds een ander verhaal.
Het maakt mijn bezoekjes aan mijn moeder prettiger.”
~ Elles de Mik, dochter
• • • • • • • • • • • • •
“De IK-BEN-boeken van medebewoners maken mijn bezoeken leuker. Meer kennis van iemands leven levert meer leuke samenpraatjes op.”
~ Suzanne, dochter
• • • • • • • • • • • • •
“Een boek over iemand is op een heleboel niveaus heel erg waardevol, en vaak op de meest onverwachte momenten. Het is zeker in de eerste periode van opname handig om te gebruiken door familie en personeel. Bij mijn pa ging het dus snel, maar een basisboek in twee weken zou ook echt wel geholpen hebben. Ik heb echter ook mensen gezien die veel langer 'bij' bleven en er dus veel langer plezier van hadden kunnen hebben.”
~ Marleen van Gils
• • • • • • • • • • • • •
“Een warm gevoel bij het zien van de foto's op de voorkant*. Wat was ze geweldig. Vertederend als je ziet hoe ze omging met onze beide kinderen. Verrassend hoe ze haar creativiteit uitte in schilderen en beeldhouwen. De alzheimerperiode kunnen relateren aan vrolijke en gelukkige perioden uit het verleden. Een inspiratie om voor haar te zorgen en het beste te bieden. Een document voor de toekomst van (klein)kinderen en mijzelf.”
~ Gerrit Hakkesteegt, echtgenoot
*) Voor het boek van Adri Hakkesteegt werd van portretfoto's een collage voor de cover gemaakt. [klik op foto voor vergroting]
• • • • • • • • • • • • •
Vrijwilligers
• • • • • • • • • • • • •
“Echt heel leuk om te maken zo’n IK-BEN-boek m.b.v. het sjabloon. En als het klaar is: familie blij, bewoner blij, verzorgenden ook blij!”
~ Marrie de Koning, IK-BEN-boek-HULP-vrijwilliger in Savelberg, Gouda (okt. 2017)
• • • • • • • • • • • • •
“Samen lezen uit het 'IK-BEN-boek' van mensen met dementie geeft een goed gevoel.
Als ze op de foto's en verhaaltjes uit het verleden reageren met een glimlach of een knikje met het hoofd dan denk ik: hier doe ik het voor...!!!”
~ Ans van der Stelt, IK-BEN-boek-LEESvrijwilliger in Savelberg, Gouda (feb. 2017)
• • • • • • • • • • • • •
Gastvrouwen
• • • • • • • • • • • • •
Mooi boek! Zo leren we je moeder beter kennen en begrijpen we zo nu en dan over wie ze het heeft. Geeft aanknopingspunten voor gesprekjes. Ook tussen bewoners onderling. Heel fijn.
~ gastvrouwen van afdeling Elisabeth Eind (Savelberg)
• • • • • • • • • • • • •
“Met de IK-BEN-boeken leer ik de bewoner beter kennen en kan ik makkelijker gesprekken voeren, maar ook verbanden leggen. Bijvoorbeeld als er op tv een programma is over vrachtwagens of rijlessen, dan kan ik meneer hierop wijzen. Ik weet dat dit iets is waar hij mee bezig is geweest door het lezen van zijn boek.”
Of het hem nog steeds interesseert en of er ruimte is voor tv kijken in zijn belevingswereld van dat moment......? Wij blijven proberen raakvlakken te vinden. En de IK-BEN-boeken blijken daarbij een heel mooi hulpmiddel!”
~ Anne Christoffersen, gastvrouw Savelberg (jan. 2017)
• • • • • • • • • • • • •
“Samen met een bewoner zijn of haar IK-BEN-boek bekijken geeft altijd gesprekstof. En als het kan, dan betrek ik graag andere bewoners er bij door hen een mooie foto uit het boek van hun medebewoner te laten zien.
Ik vind het IK-BEN-boek een waardevol extra middel in de zorg voor bewoners.”
~ Anne Christoffersen, gastvrouw Savelberg (dec. 2016)
• • • • • • • • • • • • •
“Mijn complimenten voor de inzet en uitvoering van het IK-BEN-boek. Dat er nu ook een jaarlijkse IK-BEN-boek DAG komt vind ik helemaal een schitterend idee.
Vooral omdat ik merk dat familieleden het soms moeilijk vinden en even een extra zetje en hulp nodig hebben. Er wordt nu hierin echt alles uit de kast gehaald om dit tot iets moois te laten uitgroeien en voor iedere bewoner te verwezenlijken is.
Ik ben hier zo blij mee. Als gastvrouw kun je het nu zo mooi oppakken en invullen naar de bewoner toe, daar waar je anders niet helemaal meer bij kunt komen, kun je de bewoner nu helpen met zijn herinneringen weer levend en bespreekbaar te maken, met alle geniet- en "oh ja!…"-momenten die daarop volgen.
Nogmaals mijn complimenten dat dit zo zorgvuldig is opgepakt en uitgevoerd. Dank je wel.”
~ Karin Bruin, gastvrouw Savelberg
• • • • • • • • • • • • •
Verzorgenden
• • • • • • • • • • • • •
“Je krijgt meer contact met de cliënten door met hun over gebeurtenissen uit hun eigen verleden te praten. Dat geeft ze een vertrouwd gevoel.”
~ Anja Vink, verzorgende Savelberg (mrt. 2017)
• • • • • • • • • • • • •
“Onze cliënten met een vorm van dementie kunnen zelf nauwelijks gesprekken beginnen.
Door samen in het IK-BEN-boek te bladeren kan ik gericht vragen stellen over de levensloop van de cliënt. Ze herkennen de foto's en de verhalen die in het boek staan. Er ontstaan leuke gesprekken en op deze manier kan ik echt in contact komen met een psychogeriatrische cliënt.”
~ Saskia Verburgh-Vrijenhoef, verzorgende IG en leerling GVP Savelberg (feb. 2017)
• • • • • • • • • • • • •
“Een meneer, vaak teruggetrokken op z’n kamer, was wat bozig. Zijn benen moesten ingesmeerd worden. Ik zag zijn IK-BEN-boek liggen en bedacht: dat ga ik straks even bekijken met meneer. Daar bleek hij heel rustig van te worden. Hij ging zelfs verhalen vertellen.”
~ Stella Verleun, zorgassistent Savelberg
• • • • • • • • • • • • •
“Al lange tijd waren we op zoek naar een passend levenboek voor onze bewoners met dementie. Zo’n boek kan helpen om jezelf niet te verliezen, om je waardigheid te hervinden juist in deze tijd van het leven. Als zorgers moeten we blijven nadenken over “de mens achter de bewoner”.
En het IK-BEN-boek heeft een goede verhouding tussen tekst en beeld. Dat sluit goed aan bij de aandachtsspanne van veel van onze bewoners. Daarnaast biedt de bondige tekst aan verzorgenden de mogelijkheid om snel te overzien wat voor de bewoner van belang is of was.”
~ Heleen van de Reep, geestelijk verzorger Zorgpartners
• • • • • • • • • • • • •
“Meneer was er niet van gediend dat we hem hielpen bij de lichamelijke verzorging. Nu kunnen we tijdens de verzorging samen praten over bv. zijn reizen! Dat helpt enorm.”
~ Anoniem, ev-verpleegkundige Savelberg
• • • • • • • • • • • • •
.png)
